Techniki są przydatne, podobnie jak narzędzia. Nie zastąpią ręki, ale potrafią ją wesprzeć w realizowaniu zadań, których bez nich by nie wykonała.
Przeczytaj poniższy wstęp albo od razu przejdź do technik pisania.
Techniki pisania introspektywnego przydają się w momencie, kiedy mamy do czynienia z emocją – odczuwamy ją i za bardzo nie wiemy, jak sobie z nią poradzić. Sposobów jest mnóstwo: sport, spacer, głaskanie psów, przytulanie, seks, taniec, wyjście z przyjaciółmi, śpiew, czesanie włosów, obejrzenie czegoś na YouTubie, skrolowanie mediów, Netflix, podjadanie, zakupy, drinki. To m.in. sposoby na radzenie sobie z emocjami, z wewnętrznym poruszeniem.
Pytanie, czym jest źródło tego poruszenia i czy chcemy je poznać? Jeśli tak, to pisanie introspektywne może nas do niego przybliżyć. Nie należy jednak od niego oczekiwać pełnej samorealizacji, choć możliwe są przebłyski świadomości w procesie introspekcji.
Techniki introspektywne podzieliłem ze względu na grupy emocji, które się przeżywa. Przykładowo w gniewie polecam technikę pierwszą, w smutku – czwartą. Mają one też łatwe do zapamiętania nazwy, które pomagają zapamiętać, że istnieje alternatywa do wyrzucenia emocji z siebie, np. w czyimś kierunku.
Każda technika zawiera przykład jej użycia. Poniżej znajduje się ważny tekst dotyczący tego, jak je czytać! Proszę, zapoznaj się z nim, zanim przejdziesz do przykładów.
Czytanie przykładów
Tekstami introspektywnymi należy dzielić się w odpowiedni sposób – odbiorca powinien znać kontekst wypowiedzi pisanej oraz intencję autora. Są to teksty często nacechowane silnymi emocjami. Poruszają tematy, które mogą dotykać samego serca, więc należy się do takich tekstów przygotować.
Jeśli jednak kontekst nie jest nam znany, to najlepiej podchodzić do treści z empatią lub dystansem. Pierwszy sposób polega na tym, że przypominamy sobie, jak sami czuliśmy się w okolicznościach podobnych do tych opisywanych przez autora. Drugi sposób to czytanie na zimno – analizujemy motywację piszącego. Wybór podejścia zależy od tego, który z nich jest dla nas bardziej rozwijający (tj. korzystny w rozumieniu siebie i budowaniu ważnych dla nas relacji). Rzadko są to teksty, którymi można się delektować jak dobrą poezją.
Najlepiej być uważnym na to, jakie emocje i reakcje w nas samych porusza dany tekst. Jeśli są one mocne, a tym bardziej krytyczne lub sentymentalne, to warto się zastanowić, dlaczego tak jest.
Nie jest tajemnicą, że wiele problemów, z którymi boryka się człowiek dorosły, jest efektem jego nieprzyswojonych doświadczeń z czasów dzieciństwa. Co więcej, taki człowiek ma umiejętność tworzenia sobie i innym problemów, powodowany często swoim głębokim bólem i niewiedzą. Osobie cierpiącej, która dodatkowo nie potrafi jednoznacznie określić swojej tożsamości, trudno jest się otworzyć na innych, na głęboki sens życia czy doświadczenie miłości. Dlatego w tekstach introspektywnych nieraz można zauważyć elementy „poszukiwania tożsamości” przez piszącego. Warto w nich dostrzegać – oprócz emocji i wyobrażeń, z którymi się zmaga – właśnie to dążenie. Dzięki temu będziemy mogli wyciągnąć z nich naukę dla siebie. Może nam to pomóc w podejmowaniu korzystnych decyzji i nie popełnianiu tych samych błędów co autor.
Poniższe przykłady wykorzystują techniki pisania introspektywnego. Oprócz samego tekstu wspomniane są również czynności wykonywane w przerwach od pisania (kursywą), takie jak oddech, wizualizacja i inne.
Uwaga: Teksty introspektywne nie mają wartości edukacyjnej per se. Są one uporządkowanymi relacjami osób starających się zrozumieć, co nimi powoduje, co czują oraz tego, jak szukają rozwiązania problemu. Nadawanie tym przykładom wartości edukacyjnej leży wyłącznie w gestii czytelnika.
Przed czytaniem:
- Przygotuj się na treści emocjonalne.
- Weź pod uwagę, że mogą to być tematy trudne.
- Weź kilka głębszych wdechów.
Podczas czytania:
- Obserwuj reakcje swojego ciała.
- Zauważ, kiedy coś pochwalasz, a kiedy krytykujesz.
- Pamiętaj, że introspekcja służy poznawaniu siebie, a nie do oceniania kogoś innego.
- Notuj silne reakcje – będą tematami do Twoich introspekcji.
Lista technik pisania introspektywnego
- Kawa na stół – zdenerwowanie, złość, zaskoczenie
- Nieprzyjemna lista – pogmatwanie, przytłoczenie, niepokój
- Mowa ciała – zmartwienie, strach, zastraszenie, wstyd
- Marcin powiedział – smutek, bezużyteczność, marność
- Ale ci zazdroszczę – utrapienie, zamknięcie, brak satysfakcji
- Gdzie jesteś, kochanie? – poczucie zdrady, wycofanie
- Upadająca niewinność – wrogość, obrzydzenie, bezsilność
- Pole bitwy – frustracja, niepewność, presja
- Sztuka wdzięczności – radość, wolność, poczucie błogości
Dodatkową techniką, którą bardzo lubię, jest technika listów miłości – rewelacja, praktyczna niezależnie od trudnej emocji.
Techniki to nie wszystko! Pamiętajmy o tym. Jeśli długopis nas poniesie i sprawia nam to przyjemność, której podstawą jest spokój, to jak najbardziej można iść za tym głosem i pisać. W całym pisaniu chodzi właśnie o to, aby odróżnić swój głos od pogłosu, a następnie żyć w zgodzie z tym, co podpowiada.
Za korektę wstępu do tego kursu, od pierwszej strony, aż po tę, dziękuję Marcie Mandżak-Matusek.
Tutaj kurs pisania o emocjach się kończy… albo dopiero zaczyna – zależy jak na to spojrzysz. Zachęcam Cię, aby korzystać z pisania, gdy będziesz tego potrzebować. Możesz wracać do strony z kołem emocji, a potem wybrać odpowiednią technikę pisania.
Zobacz także:
Materiały introspektywne >>>
Przypadek Moniki i Tomka >>>
Podejście naukowe >>>
Podejście duchowe >>>
Powodzenia!
Jakub